Een oude vrouw ontmoet een jonge vrouw die haar het volgende vraagt: “Herinnert U zich mij?” De oude vrouw antwoordt met nee.
De jonge vrouw vertelt haar dat zij ooit haar leerlinge was. De oude vrouw vraagt: “Wat doe je nu in het leven?” “Ik ben lerares geworden” antwoordt de jonge vrouw. “Ah, hoe bijzonder, net als ik?” “Ja! In feite ben ik leraar geworden omdat U mij inspireerde om zoals U te zijn.”
Nieuwsgierig vraagt de oude vrouw verder wanneer zij dat besloten heeft. De jonge vrouw vertelt haar het volgende verhaal: “Op een dag kwam een medestudent de klas binnen met een mooi nieuw horloge. Ik besloot dat ik het horloge wilde hebben. Ik heb het toen gestolen. Ik heb het destijds uit zijn zak gehaald. Kort daarna merkte mijn klasgenoot dat zijn horloge ontbrak en klaagde onmiddellijk bij onze leraar, dat was U.
Toen sprak U de klas toe met de woorden: “Het horloge van deze leerling is vandaag gestolen tijdens de les. Wie het ook heeft gestolen, geef het alsjeblieft terug.”
Ik heb het niet teruggegeven, omdat ik dat niet wilde. U sloot de deur en zei dat we allemaal moesten staan en een kring vormen. Al onze zakken werden één voor één doorzocht tot het horloge gevonden was. We moesten echter onze ogen sluiten, omdat u alleen naar zijn horloge zou zoeken als we allen onze ogen sloten en zo geschiedde.
U ging van zak naar zak en toen u door mijn broekzak ging, vond u het horloge en nam het mee. U bleef in ieders zakken zoeken en toen u klaar was zei U “open je ogen, het horloge is gevonden.” U heeft niets tegen mij gezegd. U heeft ook nooit gezegd wie het horloge had gestolen.
Die dag heeft U mijn waardigheid voor altijd gered. Het was de meest beschamende dag van mijn leven, maar ook de dag dat ik besloot geen dief, geen slecht mens meer te zijn. U heeft nooit iets gezegd, noch uitgescholden of mij apart genomen voor een morele les. Ik heb het bericht duidelijk ontvangen. Dankzij U begreep ik wat een echte opvoeder moet doen.
“Herinnert u zich deze situatie nog professor?”
De oude professor antwoordde: “Ja, ik herinner mij de situatie met het gestolen horloge. Ik zocht in ieders zak. Ik herinnerde me jou niet, want ik sloot ook mijn ogen tijdens het zoeken. Dit is de essentie van lesgeven. Wanneer je wilt corrigeren door de ander te vernederen, dan weet je niet hoe het moet.
